تفاوت خواص فیزیکی و شیمیایی مواد نانو (با شکل و فرم های متعددی همچون ذرات، الیاف، گلوله و . . .) در مقایسه با مواد میکروسکوپی، باعث ایجاد ویژگی های منحصر بفردی در مواد به طور کلی و در مصالح ساختمانی به طور خاص شده و عملکرد آن ها را بهتر و کارکرد چند منظوره ای به آن ها داده است. تأثیرات این فناوری در تولید محصولاتی همچون: نانو آبگریزها مخصوص سطوح نما، بتن با کارآیی بالا، حسگرهای ویژه با بهره گیری از فناوری نانو، فولادهای با مقاومت ویژه، نانو لوله ها، شیشه های ضد ضربه، شیشه های کنترل کننده انرژی، شیشه های محافظ در برابر آتش، رنگ های عایق قابل توجه است.
نانو آبگریزها در مصالح ساختمانی علاوه بر ایجاد خاصیت خودتمیزشوندگی، نقش مهمی در محافظت از مصالح در مقابل صدمات ناشی از نفوذ آب در ساختمان ایفا می کنند. تهدید آب برای ساختمان جدی است و اغلب آسیب های ساختمان به واسطه نشت آب و نفوذ رطوبت رخ می دهد. بنابراین نقش نانو آبگریزها در جلوگیری از این آسیب ها به خوبی مشهود است.
این آسیب ها گونه های مختلفی دارند و آسیب های مختلف ظاهری و ساختاری ایجاد می کنند.
1- شوره زدگی
2-پوسته پوسته شدن
3-رویش قارچ
4-کپک زدگی
5-کثیف شدگی زود هنگام
1- واکنش سیلیکاتی قلیایی
2- یخ زدن و ذوب شدن پیاپی در مصالح
3- سولفاته شدن ناشی از بارش باران های اسیدی
4- خوردگی آهن آلات به کار رفته در اسکلت ساختمان
5- ترک های ناشی از تورم و جمع شدگی
ساده ترین راه حل جلوگیری از این آسیب ها، بهره گیری از مواد ضدآب کننده است که در دو دستۀ نفوذکننده ها (نانو آبگریزکننده ها) و پوشش دهنده ها ( پوشش های پلیمری) به بازار ارائه شده اند.
این پوشش دهنده ها دارای اندازه مولکولی بزرگی (از 20 تا 2000 نانومتر) بوده و حلال در آب نیستند. همچنین غیر قطبی بوده و با لایه های زیرین سطح مصالحی همچون بتن که قطبی است سازگار نمی باشد. این مواد به دلیل ایجاد فیلم روی سطح در مقابل اشعه ماوراء بنفش بسیار اثرپذیرند و ترک پس از مدتی ترک می خورند.
توسیل یک پوشش نفوذگر دارای اندازه مولکولی کوچک (از 3تا 5 نانومتر) است که پیوند عرضی و متقاطعی با سطح زیر لایه مصالح ساختمانی ایجاد نموده و پیوندهای مولکولی متعددی با آن برقرار می کند. همچنین قطبی بوده و با لایه های زیرین بتن که قطبی و دارای هیدروکسیل است سازگار می باشد. این پوشش ها برخلاف پلیمرهای سیلیکونی که به دلیل اندازه مولکولی بزرگشان (از 20 تا 2000 نانومتر) کلیه منافذ را پر می کنند، فیلمی روی سطح ایجاد ننموده و مانع تنفس پذیری مصالح نمی شود.
این نانوپوشش ها محصول پایه حلال یا پایه آبی هستند که با ایجاد خاصیت آبگریزی روی سطوح مصالح ساختمانی همچون آجر، سنگ، سرامیک، شیشه، کامپوزیت، موجب غلتیدن قطرات کاملا کروی آب (یا باران) روی سطح و شسته شدن آلودگی ها از آن سطح می شوند. این محصولات با نفوذ به عمق سطح و ایجاد پوششی نامرئی بر روی آن، به واسطه کاهش جذب آب و رطوبت، باعث جلوگیری از ایجاد قارچ و شوره شده و عمر و کیفیت اولیه سطح را بالا می‌برند.
