صرفه‌جویی در زمان و هزینه با استفاده از شیشه‌های خود تمیز شونده
هنگامی که ساختمانی در معرض مقادیر زیادی از مواد معدنی قرار می‌گیرد، این مواد روی شیشه رسوب می‌کنند، اما تجزیه نمی‌شوند. در نتیجه، این مواد تا زمانی که سطح شیشه معمولی (بدون پوشش آبگریز) با آب شستشو شود روی شیشه باقی می‌مانند. اما شیشه‌ها مزایای واکنش در مقابل UV را که برای تجزیه مواد آلی و ترکیبات معدنی روی آنها لازم است را دارا نمی‌باشند. همچنین فرآیند فوتوکاتالیستی عمل نمی‌کند، و شیشه معمولی هیچ یک از ویژگی‌های پوشش‌های خود تمیز شونده را ندارد. شیشه‌های خود تمیز شونده از نور طبیعی روز و آب باران برای تجزیه مواد آلی استفاده می‌کنند.
مزایای شیشه‌های خود تمیز شونده
استفاده از این شیشه‌ها دفعات شستشوی پنجره‌ها را کاهش می‌دهد که منجر به صرفه جویی در زمان و هزینه برای مالکان ساختمان می‌شود. همچنین در اقلیم‌هایی که بارش باران کم است، می‌توان با اسپری کردن مواد آبگریز شیشه روی پنجره‌ها با دستورالعمل مشخص، آلودگی‌های ارگانیک را از بین برد. این کار تعداد دفعات تمیز کردن پنجره‌ها را کاهش می‌دهد و دید بهتری را ارائه می دهد.
نحوه ایجاد خاصیت خودتمیزشوندگی در شیشه ها بدین گونه است که سطح شیشه ویژگی آبگریزی دارد. (به این معنی که هنگام تماس آب با این شیشه‌ها، روی شیشه قطرات آب تشکیل می‌شود) این قطرات آب همانطور که آب روی شیشه جریان می‌یابد، به خصوص اگر شیب داشته باشد، آلودگی‌ها را با خود حمل می‌کند. این شیشه‌ها نه تنها آلودگی‌های آلی که تا حدی تجزیه شده است، بلکه هر ماده معدنی ترکیب شده با آن را نیز از بین می‌برند.
این خاصیت خود تمیز شوندگی تا زمانی که شیشه در معرض اشعه ماوراء بنفش (حتی در روزهای ابری) و آب باشد، وجود دارد. از نظر زمان ماندگاری، طول عمر پوشش همانند شیشه است. تا زمانی که شیشه سالم است، نباید تغییری در عملکرد فتوکاتالیستی پوشش ایجاد شود. این پوشش یک کاتالیزور است، بنابراین خود را حفظ می‌کند. با شیشه یکپارچه است و تخریب آن با گذشت زمان به کندی صورت می گیرد.
در نتیجه بهره گیری از پنجره‌ها و شیشه‌های خود تمیز شونده هزینه‌های شستشو و نگهداری ساختمان را کاهش چشمگیری می‌دهد. شیشه‌های خود تمیز شونده از یک پوشش فلزی تیتانیومی ساخته شده است که عمل خود تمیز شوندگی آنها در دو مرحله انجام می‌گیرد: 1) تجزیه مواد آلی جمع شده روی شیشه و 2) شستشوی آلودگی‌ها از طریق آب باران. تیتانیوم با قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید فعال می‌شود. اشعه ماوراء بنفش از طریق هیدرولیز (تجزیه آب به هیدروژن و اکسیژن) آلودگی‌های ارگانیک یا مواد رسوب شده روی سطح پنجره را تجزیه می‌کند. این مولکول هیدروژن همان نوع هیدروژنی است که در توده‌های کمپوست برای تجزیه مواد آلی استفاده می‌شود. عمل هیدرولیز باعث تجزیه آلودگی‌های ارگانیک روی سطح شیشه می‌شود.